بهترین راه‌کار توسعه‌ی روابط عمومی‌ها

بهترین راه‌کار توسعه‌ی روابط عمومی‌ها، ادغام روش‌های سنتی با نوین است.
این شرایط وقتی آموزش الکترونیک وجود ندارد یا بسیار ضعیف است، می‌توان انتظار شکل‌گیری روابط عمومی الکترونیک موفق را داشت؟
ببینید، اصول کلی و اساسی روابط عمومی زیاد عوض نشده‌اند، یعنی این اصول در روابط عمومی سنتی و الکترونیک یکسان هستند. آنچه عوض شده این است که در دنیای دیجیتال امروز، کانال‌های ارتباطی متعدد شده‌اند، سرعت تولید و توزیع اخبار و اطلاعات به‌طور سرسام‌آوری افزایش یافته است. ایجاد یک ارتباط دوسویه و مداوم امکان‌پذیر شده و …
درست است که در حوزه‌ی آموزشی و دانشگاهی من‌جمله ارتباطات و روابط عمومی با چالش‌ها و کاهش‌های زیادی روبرو هستیم، ولی مفهومش این نیست که باید حتماً صبر کنیم این چالش‌ها برطرف شوند تا بتوانیم صحبت از آموزش الکترونیک بکنیم.
به‌نظر من این نوع جهش‌ها نهایتاً باعث بالارفتن سطح علمی و آموزشی و رقابت می‌شوند. از طرفی جوانان امروز با تکنولوژی‌های جدید آشنا هستند و خیلی سریع راه‌های استفاده از آن‌ها را یاد می‌گیرند، شاید در خیلی موارد، دانشجویان این دنیای دیجیتال را بیشتر از استادان بشناسند و آگاه باشند (منتها استادانی که با تکنولوژی‌های جدید میانه‌ی خوبی ندارند!).
البته منظور من این نیست که هر کسی که به اینترنت متصل است، نحوه‌ی استفاده‌ی بهینه از آن‌را می‌داند. همین‌طور یک مدیر روابط عمومی که اصول و مفهوم روابط عمومی سنتی و نحوه‌ی استفاده از تکنولوژی‌های جدید و اینترنت را نمی‌داند، مسلماً نمی‌تواند آن‌طور که باید و شاید در کار خود موفق باشد. ساده بگویم نباید و نمی‌توان از جوانان دنیای ارتباطات انتظار داشت وارد دنیای جدید نشوند، از ابزار جدید استفاده نکنند، از آموزش الکترونیک استقبال نکنند تا این‌که همه‌ی چالش‌های آموزشی حل شود.
- این گفته‌ی شما در حالی است که این رشته هنوز نتوانسته در ایران یک دانشکده‌ برای خود داشته باشد! به‌نظر شما تأسیس چنین دانشکده‌ای، چه تأثیری در ایجاد و پیشرفت روابط عمومی الکترونیک خواهد داشت؟
اگر منظورتان ایجاد یک دانشکده‌ی مخصوص روابط عمومی الکترونیک است، باید بگویم من هنوز هیچ دانشگاهی را در آمریکا و کشورهای دیگر سراغ ندارم که چنین کاری کرده باشند. به‌نظر من در آینده‌ی نزدیک هم چنین اتفاقی بعید به‌نظر می‌رسد. از طرفی هم ضرورتی برای ایجاد یک‌چنین دانشگاه اختصاصی نمی‌بینم. آنچه که اتفاق افتاده و تداوم پیدا خواهد کرد این است که دامنه‌ی روابط عمومی گسترش پیدا کرده و دروسی جدید در این حوزه (روابط عمومی دیجیتال) عرضه می‌شود که شامل کامپیوتر، ارتباطات، هنرهای خلاق، چاپ دیجیتال، عکاسی دیجیتال و اصول استفاده، تهیه و توزیع محتواست. به‌طور کلی روابط عمومی (چه سنتی و چه دیجیتال) یک رشته‌ی بسیار وسیع است که دروسی را از رشته‌های دیگر در خود ادغام کرده است، من‌جمله روزنامه‌نگاری ارتباطات، مدیریت، روانشناسی، تحقیق، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی، اقتصاد، هنرهای گرافیک، کامپیوتر، رادیو، تلویزیون و …
- بنابراین در عمل، تفاوتی میان کارکردهای روابط عمومی الکترونیک و سنتی نیست.
بله، همان‌طور که قبلاً اشاره کردم روابط عمومی سنتی و الکترونیک در اصول و اساس یکسان ولی در عملکرد و ایجاد ارتباط با افراد درون‌سازمانی و برون‌سازمانی متفاوت هستند. یکی وابسته به قلم و کاغذ و دیگری وابسته به ابزار دیجیتالی است. آنچه این‌دو را از هم متمایز می‌کند این است که روابط عمومی الکترونیک از طریق ابزار الکترونیک اهدافش را پیش می‌برد، در حالی‌که روابط عمومی سنتی، هنوز وابسته به کانال‌های ارتباطی نوشتاری است.
البته از دیدگاه علمی و اصولی هر دو مکمل هم هستند. بهترین راه‌کار هم در این‌باره، ادغام روش‌ها و کانال‌های سنتی با نوین است، یعنی در دو بهتر است که هم از کانال‌های چاپی و هم از ابزار دیجیتال استفاده کنند. به‌نظر من در آینده‌ی نزدیک تمرکز و سرمایه‌گذاری روی تکنولوژی‌ها و کانال‌های دیجیتال خواهد بود که هم از نظر مالی به‌صرفه است و هم از نظر پوشش، سرعت، زمان، مکان و تعاملی بودن، تأثیرگذارتر و مفیدتر هستند